[σεμνή αμαρτία]

στην ορεινή ερημιά του κορμιού σου

τα ρευστά μου δάχτυλα

σαν σεμνή αμαρτία

συνομιλούν με άφωτες σκιές

ανατρέπουν τη γεωγραφία

γεννούν τη σιωπή

και τον χρόνο

Πικάσο, Η γυναίκα που χτενίζει τα μαλλιά της (1940;)